Kót bei heem

En, óp vakans geweë ? Neë en joa ! Went dier mint ich woar wied-e-weg geweë,
sjtónde óp vleegvelde han zitte wade of hónderde kilometers achter ’t sjtuur
han gezeëte, da is ’t neë.
As dier dinkt dat ich da heem get vuur mich oet han zitte sjtare is ’t óch neë.
Mè zouw Uch vroag zieë of ich ee good vakansgeveul han gehad, da is mie antwoad: JOA !
Wal hónderd moal woeëd mich gevroag ”Woeë gees te hin?” of ”Biste al truuk?”
’t Is graad of ste neet normaal bis wens te doa ummer ”neë” óp zeës.
Ich woeëd d’r deks haarwillig va.
As of ste hei in de umgeëving ging gouw en sjoeën daag zouws kinne han.
Wat tungs Uch va lekker in d’r sjieëm van d’r treurwilg bei mich in d’r gaad ?
Dat is alles behalve treurig, mit ee book en ee keul gleëske in de hangmat.
Geleuf mich dat mar.
Ich han mit d’r hónk daag lank durch busje en velder gelope, al daag lekker
oet gegeëte en jieëker nach in mie ege bed gesjloape. Ich houw vakans, doa kan
d’r zieëker va zieë !
Tot zoeë wied ing samevatting van ee gesjprek van ’ne gruëtsje heembliever,
d’r heer Burger.

Heë is inne natoerleefhebber, heë wit vöal va vuëgel, en alle meugelike gewasse
en is ’ne fanatieke wandeleer. Dink neet dat deë noeëts urges angesj is geweë, in
teëgedeel !
Zuud Afrika, Noorwege, Denemarken, Rusland en zelfs versjeie kiere in Mexico geweë,
deë Burger wit wal va besjeet uëver kulture en leëveswies óp de welt.
Mè noe –heë is al ’e sjuk in de zieëvetig- is heë ummer ’nt genete van ós Limburgs
land en doa wit ’e alles va.

“De zón is neet ummer de zón”, zoeë geet ’e wier. ”In d’r herfs is de benauwdheed
verdwieëne, de initiatief- remmende hitte is weg en d’r is frisje wermde.
Temperature um get te óngernumme oane noa lof te mótte sjnappe, ’t noajaor hat
vöal vuurdele en is geweldig sjoeën mit al die klure”. V’r móste mar ins ing
wandeling make”.

Mit nog veer angere, sjtuk vuur sjtuk vöal joare jónger wie heë, houwe v’r joa
gezag, mè dat hant vier gewete ! Deë Burger hat ’t ós beigehaote. Woeë deë
uëveral mit ós is geweë, is neet te geleuve. Berg óp berg aaf, durch hoal weëg,
langs sjmaal vootpeëdjes, midde durch oape velder en duuster busje.
Mè uëveral wit deë miensj besjeet va en vier hoeëte dinger, neet alling uëver
plaatsjselike gesjiechtes mè eëvegood lek heë dich de versjille oet tusje vief
soate nieëtele.

’t Woar eëve vermuiend as lierzaam en interessant vuur ós geleëgenheedstrampelere en
d’r man hat groeët geliek: Limburg is óngeleufelik sjoeën en biezónger in d’r herfs.
Me mót ’t waal wille zieë en zich d’r tied numme, da kums te wer truuk zoeë gruëtsj
wie ’ne aap das te hei maags woeëne.

D’r heer Burger van bei ós in de sjtroat hat ós belangsjtelling beigebrach uëver ós
Limburgse umgeëving en vier zint ’m dankbaar vuur zoeëvöal oetlek. Plaatsje woeë v’r
al zoeë deks woare geweë zint noe nog vöal interessanter gewoeëde. Wat wis te vier
besjamend wieënig va te vure.... Aa te beveële, gank óp weëg en sjnoef d’r herfs !
Óngertusje hat ’e ós behúúrlik aafgetoaperd noa al die kilometere. Mè wie kotter v’r
óp gen hoes aa koame, lepe v’r toch ónwillekürig get heller, noa heem …noagenete.